نیمکت 21 گرمی

عزيزی يک بار گفته بود  آدمها مثل کتابها هستند. چقدر راست می گفت. چون:

        **بعضی ها قيمت زيادی دارن اما وقتی می فهمی توشون چيه پشيمون ميشی  که وقت گذاشتی

       **تازه بعضی هارو هر چی می خونی نميفهمی چی می گن اما چون نفهميدنشون  نشانه خوبی نيست، بی خودی مجبوری بگی خيلی خوبن

      **بعضی هاشون طراحی جلد خوبی ندارن اما يه چيزايی توشون هست که تا آخر عمر می تونی بعنوان ضرب المثل ازشون ياد کنی حتی اگه کل ماجرا رو فراموش کرده باشی

       **بعضی هاشون چند جلدی هستن... با يکی و دوتا نمی فهمی ته ماجرا چيه...بعضی هام اونقدر طولانی هستن که وقتی تموم کردی اصلا يادت ميره اولش چی بودن

      **بعضی ها بی خودی اولش هيجان انگيزن آخرش  حوصله سر بر... بعضی ها بر عکس ، هر چی جلوتر ميری جذاب تر و هيجان انگيز تر می شن، فقط اولش بايد حوصله کنی...

     **بعضي ها  مثل مرجع می مونن، بايد داشته باشيشون اما اصلا نميشه مرتب خوندشون. بايد هرازگاهی سری بزنی و جواب يه سئوالی رو پيدا کنی

     ** بعضی هاشون اسم قشنگی دارن... بعضی ها جلد قشنگ...بعضی ها اونقدر محکمن که می تونی بعد از ساليان سال بری و باز مثل بار اول نو و دست نخورده  بخونی شون و بعضی ها با يه بار خوندن ورق ورق می شن و از بين ميرن...

     ** بعضی ها به درد هر سنی می خورن..... اما بعضی ديگه فقط مال پيش دبستانی و قبل از بلوغن

      ** بعضی ها فقط عکساشون ديدنيه..... بعضی اونقدر ريزن که خوندن هر صفحشون با کلی عذاب همراهه....بعضی ها فقط "زمانی"  که خونده شدن مهم بودن.، الان خنده دارن. بعضی ها داشتنشون مد می شه... بعضی ها رو بايد با روزنامه جلد کرد چون يا ممنوعن يا داشتنشون مايه آبروريزيه....بعضی ها ترجمه يه متن خوب خارجين....بعضی ها نيازمند ترجمه ان....

      ** و بلاخره هستن اونايی  که ميشه هميشه همرات باشن  و هر دفه از خوندنشون لذت و از داشتنشون مغرور بشی، چون می دونی هرگز تجديد چاپ نمی شن و در هيچ بازار سياهی نميشه پيداشون کرد......  بايد مراقبشون بود.......همين.